Wat maakt mijn werk als bewindvoerder zo mooi…

Stelt u zich eens voor: u bent 13 jaar en zwanger. Hoe zou uw toekomst er dan uit zien?

Waarschijnlijk is het lastig voor u om deze vraag te beantwoorden. De meesten van ons zaten destijds in klas één of twee van het voortgezet onderwijs. Er veranderde zo veel in ons leven, met ons lichaam, in de omgang met vrienden enzovoorts, dat dit emotioneel voor een instabiele tijd zorgde. Het zelfvertrouwen was bij de meesten van ons minimaal en een beetje extra aandacht van onze ouders hadden we hard nodig om een positief en realistisch zelfbeeld te houden.

Stelt u zich eens voor: u bent 16 jaar en opnieuw zwanger. Ook dit kind is van uw eigen vader…. Hoe zou uw toekomst er dan uit zien?

Zou u uw opleiding hebben afgemaakt, een partner hebben en misschien wel een leuke baan? Zouden er twee leuke pubers zorgeloos in uw huis rondlopen?

Of is het waarschijnlijker dat u eenzelfde leven tegemoet zou gaan als mijn klant. Ze heeft haar kinderen moeten afstaan. Ze belandde op straat en kwam in aanraking met de verkeerde mensen, met mensen die opnieuw misbruik van haar maakten, met drugs. Ze heeft altijd voor zichzelf moeten vechten. De buitenwereld zag haar niet meer staan.

En wat ik deed? Eigenlijk niets wat ‘bijzonder’ mag heten. Ik benaderde haar als mens, zonder vooroordelen. Ik zag hoe mooi ze geweest moest zijn. En hoe lief ze eigenlijk was.

Daar zat iemand die pech heeft gehad in haar leven, erge pech. Ze was voor mij geen patiënt, geen zielige persoon. Maar iemand met pech. Dat maakt een groot verschil. Ik ging haar helpen met haar financiële warboel. Het was een ‘veilig’ onderwerp want het raakte niet direct haar diepere emoties. We konden werken aan vertrouwen in elkaar. En ik kon haar een beetje rust geven…. Het gaf haar vertrouwen, in een uitweg, een betere plek om te wonen. En dat er voor haar ook weer een plaats was in de maatschappij.

Dat maakt mijn werk als bewindvoerder zo geweldig mooi.