Juli 2017
Ik zit bij Angela aan tafel. Een lieve weduwe vrouw van toen 61 jaar. Angela heeft forse schulden. Haar zoon deed haar financiën maar in plaats van haar vaste lasten te betalen, verwende hij zijn vrouw met het geld van zijn moeder.
Op haar 60ste verjaardag kwam ze erachter, terwijl het hele huis vol zat met bezoek. Een deurwaarder belt aan en hij geeft haar een bevel tot ontruiming van haar woning. Ze komt dan tot de ontdekking dat ze in totaal zo’n € 15.000 schuld heeft. Een verjaardag om nooit te vergeten en een zoon om nooit te vergeven. ‘Ik zie hem alleen nog in de Rechtszaal riep ze destijds in volle overtuiging. Ik wil niets meer met hem te maken hebben.’
November 2021
Opnieuw zit ik bij Angela aan tafel, maar nu met een lekker gebakje bij de koffie. Angela is schuldenvrij en we hebben in goed overleg besloten het bewind op te heffen. Tegenover mij zit een glunderende Angela. Als ik daar een opmerking over maak begint ze te lachen. ‘Ik heb nog een nieuwtje; ik heb weer contact met mijn zoon. Ik ben ongelofelijk blij en weet je dat ik dit aan jou te danken heb? Vier jaar geleden riep ik dat ik mijn zoon nooit zou vergeven en jij reageerde toen met: ‘vergeven moet, vergeten mag’.’
Ik neem een hap van mijn gebakje en mijn gedachten dwalen even weg. Ik kan het mij niet herinneren, maar ik zeg dit inderdaad vaker en meen het ook oprecht; als je iemand kunt vergeven, word je een beter mens.
Angela praat verder: ‘je opmerking heeft zich in mijn hoofd genesteld en toen het weer wat beter met mij ging, heb ik contact gezocht met mijn zoon en kleinkinderen. Mijn zoon was hiermee erg blij; hij schaamde zich enorm voor wat hij mij had aan gedaan en toonde veel berouw. Ik ga nooit vergeten wat hij mij heeft aangedaan, maar ik heb hem wel kunnen vergeven.’
Wat een happy-end. Dag lieve Angela, het ga je goed. Je hebt het verdiend!