Deze keer gaat mijn blog niet over een persoonlijk verhaal van één van onze cliënten, maar ik wil u graag laten weten dat ik trots ben; trots op onze organisatie, onze manier van werken, onze klanten en mijn ‘collega’s’.

Zoals misschien wel bij u bekend is Profez een franchise organisatie van een 30tal bewindvoerders, mentoren en curatoren (ook wel wettelijke vertegenwoordigers) uit het hele land. Alle vertegenwoordigers van Profez zijn zelfstandige ondernemers.

Dat wij zelfstandig ondernemer zijn is een groot voordeel voor onze cliënten: We maken altijd persoonlijke kennis met onze cliënten, we nemen zelf onze telefoon op en we zijn allemaal bereid iets meer te doen dan ons vastgestelde takenpakket. Ook werken we op een unieke manier samen. We delen onze kennis, staan elkaar bij en adviseren elkaar waar nodig. Samen komen we soms tot verrassende oplossingen waar onze cliënten enorm mee geholpen zijn.

We zijn ons er ook sterk van bewust dat wij het geld beheren van onze cliënten. We willen daarom altijd correct, zorgvuldig, maar bovenal transparant zijn. Onze accountant komt daarom 6 keer per jaar op locatie. Zij controleren onze boekhouding en signaleren en rapporteren opmerkelijke zaken.

Onlangs hebben we met z’n allen ook een verklaring opgesteld waarin we de intentie uitspreken om op duurzame, verantwoorde en integere wijze relaties te onderhouden; met onze cliënten, hun begeleiders en overige relaties zoals bijvoorbeeld Gemeenten.

Ik kan me voorstellen dat u nu denkt: “’mooi verkooppraatje” en eerlijk gezegd zou ik dat in uw geval waarschijnlijk ook denken. Dat wij onze visie ook echt waarmaken kunnen alleen onze cliënten beamen en onze beste reclame is dan ook mond-tot-mondreclame. Ik was dan ook trots toen ik de volgende recensie op Google las:

“Hee lieve mensen van Profez
Dit is mijn eerste keer dat ik met bewindvoering te maken heb
Ik was er eerst sceptisch over en wou alles zelf redden maar het leven is nu zoveel makkelijker
Het kennismakingsgesprek met Karin Bakker had veel van mijn zorgen weggehaald
Ik had met de mensen om mij heen veel slechte ervaringen meegemaakt met bewindvoering maar als ik heel eerlijk ben
Dat kwam door hun eigen gedrag aangezien ze niks anders doen dan lopen junkeren zonder vooruit te komen en maar constant blijven bietsen om niks
Dankjewel Karin Bakker voor de ondersteuning en dat je mij behandeld als een normaal weldenkend mens
Je heb veel stress bij me weggehaald en nog gezorgd dat schuldeisers me spulletjes niet weghalen
Hier voor jou 5 sterren topper 🌟🌟🌟🌟🌟”

Zo’n recensie maakt ons werk meer dan de moeite waard en voor ons is dit de bevestiging dat we op de goede weg. Ik kan het dan ook niet vaak genoeg herhalen: ik ben trots op ons!

Schuldenmachine

November 2018. Een cliënt van mij, Annie kan eindelijk verhuizen. Annie is 67 jaar, wat verward en vergeetachtig. Annie is haar huis uitgezet vanwege schulden. Ze woont nu in een duplexwoning die ze deelt met een drugsdealer. Ze is bang in haar huis, vooral ’s nachts nadat een ‘klant’ van haar buurman met veel geweld haar huis is binnengedrongen.
Nu mag ze eindelijk verhuizen. Annie vraagt mij wat ze moet regelen: ”je spullen verhuizen en naar de gemeente gaan zodra je op je nieuwe adres woont”, antwoord ik. Omdat ik weet hoe verward Annie is neem ik ook even contact op met Ilse, haar persoonlijke begeleidster en haar druk ik op het hart: ‘De inschrijving is erg belangrijk omdat veel overheidsinstellingen gebruik maken van deze administratie en je kunt je niet met terugwerkende kracht overschrijven”.

Vier maanden na de verhuizing
Ik krijg twee brieven voor Annie van de belastingdienst: “er is iets gewijzigd in uw inkomsten waardoor u teveel toeslagen hebt ontvangen. U hebt een toeslagpartner met inkomen en u dient 
€ 520,00 over 2018 en € 630 over 2019 terug te betalen”.

Ik neem contact op met Annie: “oh, ik ben die hele inschrijving vergeten en Ilse denk ik ook. Ilse komt morgen en dan gaan we gelijk naar de gemeente”. Op papier blijkt Annie nu een goede vier maanden te hebben samengewoond met de nieuwe bewoner van haar oude adres en hun gezamenlijke inkomsten waren te hoog voor de huurtoeslag. Vandaar de terugbetaling
Ik dien direct bezwaar in bij de belastingdienst en ik stuur bewijzen mee waaruit blijkt dat Annie vanaf November 2018 op haar nieuwe adres woont; het huurcontract, de overeenkomst van de energiemaatschappij en de eerste water factuur.

Elf maanden na de verhuizing


De belastingdienst belt: “ik ga uw bezwaar afwijzen want uw bewijzen zijn onvoldoende. De documenten die u hebt meegestuurd zijn gericht aan een postbus en niet aan haar nieuwe woonadres”. Ik ben met stomheid geslagen: “maar mevrouw staat onder bewind, dan komt alle post bij mij. Dat is toch logisch? Hoeveel bewijs wilt u hebben dat mijn cliënt daar woont; u ziet de datum waarop haar huurcontract is ingegaan, u ziet dat mevrouw in November en December 2018 al 4 kuub water heeft verbruikt?” Mijn belastingmijnheer blijft echter bij zijn standpunt: “dit zijn de regels en daar moet u het mee doen”. Ik besluit het over een andere boeg te gooien: “de nieuwe bewoner van het oude adres moet haar toeslag ook terugbetalen. Kunt u deze dossiers niet naast elkaar leggen? Ik weet dat deze mevrouw vlak voor de kerst is verhuisd en dan hoeft mijn cliënt in ieder geval de huurtoeslag over 2019 niet terug te betalen”. Waarop mijn belastingmijnheer zegt: “u krijgt 2019 alleen terug als ik het bezwaar over 2018 gegrond had verklaart, maar ik wijs 2018 af. U dient opnieuw bezwaar in te dienen voor 2019, maar dat kan niet meer want de bezwaartermijn is verstreken.
Uit onderzoek is gebleken dat huishoudens 15 miljoen keer te horen krijgen dat ze hun gekregen voorschot moeten terugbetalen. Het gaat dus niet om een kleine groep mensen voor wie dit systeem te complex is, het gaat om de gewone Nederlander.

Overigens kwam in 3,8 miljoen gevallen het terugbetaalbericht pas 2 tot 4 jaar ná het toeslagjaar! Dat is geen financiële onzekerheid meer, maar een complete verrassingsaanval.
De overheid staat bekend als een belangrijke, zo niet de belangrijkste veroorzaker van de schuldenproblemen onder Nederlanders. Ons huidige toeslagenstelsel is een schuldenmachine.

Twaalf maanden na de verhuizing

Ik heb de brief ontvangen dat mijn bezwaar officieel is afgewezen omdat ik niet voldoende heb aangetoond dat mevrouw op haar nieuwe adres woont. Ik mag nu in beroep gaan bij de Rechtbank Overijssel, sector bestuursrecht.

Welk antwoord zou u geven als ik u op dit moment de vraag zou stellen: ‘Kunt u in de schulden komen?’ Waarschijnlijk zult u, net als de meeste mensen, deze vraag heel stellig met ‘nee’ beantwoorden.
In deze blog een persoonlijk verhaal van twee mensen die ook ‘nee’ hadden geantwoord op deze vraag, maar voor wie de rode cijfers sneller dichterbij kwamen dan ze ooit hadden gedacht.
Ik zit aan tafel bij een echtpaar met twee opgroeiende kinderen. Zij is enig kind en een aantal maanden geleden is haar moeder plotseling overleden.
In een roes hebben ze haar uitvaart geregeld. Vervolgens hebben ze een makelaar ingeschakeld voor de verkoop van haar woning en abonnementen vast stopgezet. Ook hebben ze alle dierbare spullen uit de woning meegenomen en de overige huisraad verkocht of laten ophalen door een kringloopwinkel. Daarna was het wachten op het verkopen van de woning.
Terwijl zij aan het vertellen is, huilt hij voortdurend zonder geluid. Na een liefdevolle blik op haar man te hebben geworpen verteld zij verder: ‘door de woning leeg te halen blijkt achteraf dat we de erfenis zuiver hebben aanvaard.

Ze kunnen zichzelf wel voor hun hoofd slaan. Hoe hadden ze kunnen bedenken dat haar welgestelde moeder met een prima pensioen haar huis onder water had staan? Geen spaargeld en geen uitvaartverzekering had? Hoe kan het dat ze nooit iets hebben gemerkt van financiële problemen? Waarom hebben ze zich vooraf niet beter laten informeren en zomaar aangenomen dat haar moeder haar zaakjes goed had geregeld?

Van de één op de andere dag hebben ze € 17.000,00 schuld en ze weten niet meer wat ze moeten doen. Ze zijn allebei kapot; zij moet nieuwe knieën om haar zwaar lichamelijk werk vol te houden. Ze werkt als zelfstandige en ze heeft geen arbeidsongeschiktheidsverzekering. Hij werkt al maanden alleen maar avond- en nachtdiensten vanwege de onregelmatigheidstoeslag. Ze hebben een betalingsregeling getroffen met de bank, maar hierdoor hebben ze hun eigen vaste lasten niet meer kunnen betalen. Ze dreigen het huis te worden uitgezet.
Gelukkig heb ik deze mensen redelijk eenvoudig kunnen helpen doordat hun werkgever financieel heeft bijgedragen, maar wat hadden zij zich veel ellende kunnen besparen als ze vooraf beter geïnformeerd waren.

Op www.juridischloket.nl vindt u meer informatie over dit onderwerp:

Als u bezittingen van de overledene verkoopt of op een andere manier onttrekt aan eventuele schuldeisers, heeft u volgens de wet de erfenis zuiver aanvaard. Dat is ook het geval als u openstaande rekeningen betaalt. Na het zuiver aanvaarden van de erfenis heeft u recht op alle bezittingen van de overledene. Maar u bent ook aansprakelijk voor alle schulden. Zelfs als die schulden bij elkaar meer bedragen dan de bezittingen (negatieve nalatenschap). U moet dan met uw eigen vermogen de overgebleven schulden betalen.
In de wet staat niet hoe snel u een erfenis moet verwerpen. U heeft in ieder geval 3 maanden tijd om over uw keuze na te denken. Daarna kan een belanghebbende, zoals een schuldeiser of een andere erfgenaam, de kantonrechter vragen u een termijn te geven om de keuze te maken.

Verwerpt u niet binnen de termijn van de kantonrechter? Dan heeft u de erfenis zuiver aanvaard.

Ze is 83 jaar, haar man is drie jaar geleden overleden. Ze heeft alleen nog haar zoon. Vol goede moed had ze haar leven weer opgepakt, maar nu zit ze er helemaal doorheen. Ze heeft ontdekt dat haar zoon, haar steun en toeverlaat, haar bankrekening heeft leeggehaald. Hij zou haar financiën doen, maar hij zorgde alleen goed voor zichzelf. De huur en energie zijn niet betaald, bij de zorgverzekering is een achterstand ontstaan en haar ‘spaarpotje’ voor haar uitvaart is leeg.

Een tijdlang is het stil in de kamer. Ik hoor alleen het tikken van de klok en ik zie een vrouw die gedachteloos haar hondje aait. Ze huilt zonder geluid, de tranen lopen over haar wangen. Ze heeft schulden, maar het ergste is dat ze zich verraden voelt door haar zoon. Ze is niet alleen haar geld kwijt, maar ook haar zoon.

Ik weet niet wat ik moet zeggen en ik knijp haar even in de arm als gebaar van troost. Ik zeg haar dat ik haar graag wil en kan helpen, maar om haar te beschermen tegen haar zoon zal ik haar onder bewind moeten nemen. Ze voelt zich opnieuw slachtoffer en ik kan niet anders dan dit beamen. Het zal een aantal jaren duren voordat ze weer schuldenvrij is. Ik verzeker haar dat ik mijn uiterste best ga doen en dat ik haar zoveel mogelijk zal steunen in deze moeilijke tijd.

We zijn nu een jaar verder en ze hoeft gelukkig niet in het wettelijke schulden traject. Alle schuldeisers zijn akkoord gegaan met een minnelijke regeling. Een aantal bedrijven heeft de schuld zelfs kwijtgescholden nadat ze hadden vernomen wat er was gebeurd. De komende drie jaar gaan zwaar worden, maar we vechten ons er samen doorheen.

Steeds vaker krijgen wij klanten die het slachtoffer zijn geworden van ouderen mishandeling. Hartverscheurende en heftige situaties die ons niet in de koude kleren gaan zitten. Uit cijfers blijkt ook dat ouderen mishandeling vaker voorkomt dan je denkt; in 2013 zijn in totaal 1703 meldingen geregistreerd bij het Steunpunt Huiselijk geweld. Dat is een stijging van 66% ten opzichte van 2012 en een verdubbeling van het aantal meldingen in 2010. Helaas is dit nog maar het topje van de ijsberg.

Niet voor niets heeft de Overheid besloten een campagne te starten om het taboe te doorbreken en aandacht aan dit onderwerp te schenken. Maak jij je misschien zorgen om een oudere in je omgeving? Blijf er niet mee rondlopen. Kijk naar de signalen waar je op kunt letten en ontdek hoe je in actie kunt komen op www.ikvermoedhuiselijkgeweld.nl.